UMiG Czarne

1 Pałac i Grota Matki Biżej z Lourdes w Zabytkowym Parku w Bińczu.
• Pałac został wzniesiony w 1884 roku przez rodzinę Wilkens.
• W 1930 roku całość majątku nabyło Zgromadzenie Misjonarzy Świętej Rodziny, które przekształciło rezydencję w Niższe Seminarium Duchowne – miejsce formacji młodzieży w duchowości i nauce.
Seminarium Duchowne – misja, edukacja i duchowość
• Seminarium funkcjonowało jako szkoła handlowo-duszpasterska, z rozszerzonym programem humanistycznym – przygotowywało młodzież do dalszych studiów lub życia zakonnego.
• W czasie II wojny światowej pałac pełnił różne funkcje: był m.in. domem matki i dziecka oraz schronieniem dla niemieckich uchodźców.
Powojenna likwidacja – wypędzenie zakonników i zapaść
• Po 1945 roku polska prowincja zgromadzenia wznowiła działalność seminarium, lecz represje komunistyczne szybko położyły temu kres: nastąpił zakaz nauczania, internowania zakonników i rozproszenie uczniów.
• 7 sierpnia 1961 roku budynki zostały przejęte przez państwo i zaadaptowane na szkołę podstawową.
• W 1973 roku pałac dotknął pożar. Pomimo prób odbudowy, obiekt nie odzyskał dawnego blasku i w 1981 roku został ostatecznie rozebrany z pomocą wojska.
• Do dziś zachował się jedynie park krajobrazowy oraz Grota Matki Bożej z Lourdes – miejsce wiary, wspólnoty i pamięci.
https://www.youtube.com/watch?v=kRNS8Has0dE
Grota Matki Bożej – od ruin do duchowego centrum.
• Grota Matki Bożej z Lourdes, przez lata popadająca w ruinę, odzyskała swoje znaczenie dzięki zaangażowaniu mieszkańców.
• W 2014 roku, podczas Zebrania Wiejskiego, społeczność Bińcza jednogłośnie zdecydowała o jej odbudowie.
• Wysiłek ten został doceniony na szczeblu krajowym – w 2020 roku Sołectwo Bińcze otrzymało wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie „Najlepsza Inicjatywa Sołecka”.
• Dziś Grota jest nie tylko odnowionym miejscem kultu Matki Bożej, lecz również ważnym punktem spotkań mieszkańców i turystów.
• Odbywają się tu Msze Święte, nabożeństwa oraz wyjątkowe wydarzenie – coroczny Festiwal Maryjny „O Maryi Śpiewamy”, łączący duchowość, muzykę i lokalną tradycję.
Społeczna pamięć – dziedzictwo i inspiracja
To nie tylko historia budynku — to opowieść o misji zakonnej, powołaniu, edukacji i życiu wspólnoty, brutalnie przerwanej przez historię.
Pałac w Bińczu stał się symbolem utraconych marzeń i religijnej edukacji zakorzenionej w lokalnej społeczności.
Dziś pamięć o Misjonarzach Świętej Rodziny oraz młodzieży, która przez mury tego seminarium przeszła, motywuje do działania i zachowania dziedzictwa przeszłości.

2. Kościół Parafialny pw. Świętej Rodziny w Bińczu

Kościół to dawny zbór pw. Świętej Rodziny z 1599 r. Na synodzie prowincjalnym w 1628 r. kościół w Bińczu został włączony do dekanatu czarneńskiego, jako odebrany protestantom. Odebranie kościoła przez katolików prawdopodobnie jednak nie doszło do skutku. Przed rokiem 1600 mieszkali w Bińczu już pastorzy ewangeliccy. Pierwszy kościół zbudowany został prawdopodobnie w XVI wieku. Drugi kościół został zbudowany w 1761 r. na rzucie współczesnym i prawdopodobnie o konstrukcji szkieletowej wypełnianej gliną . Architekci tego kościoła to Michael Pamerenik i Jacob Lorenz. Trzeci z kolei kościół z pruskim murem, został zbudowany w 1829 r. Styl i pokrycie zostały zachowane jak w poprzednim kościele. Na barokowej wieży krytej gontem zachowała się chorągiewka metalowa z datą 1592 r., która może pochodzić z pierwszego kościoła. Kościół szachulcowy, konstrukcji słupowo – ramowej. Zbudowany z drewna sosnowego. Salowy, bez wyodrębnionego prezbiterium z nawy, zamknięty prostokątnie przed rozbudową.
Od 1660 r. do 1731 r. prowadzona była Księga kościelna, którą założył pastor J. Stephani. Do Księgi wpisywano ewangelików z Bińcza, Jaromierza, Krzemieniewa, Pawłówka, Stołczna, Mąkowa i Kamienia koło Barkowa. 31 maja 1735 roku pochowany został w kościele Starosta hamersztyński Franciszek Teodor Wejher – ówczesny właściciel Bińcza. W 1833 r. parafię przyłączono do Człuchowa. W 1857 r. nastąpiła reorganizacja parafii. Bińcze włączono do parafii w Olszanowie. W 1982 r. kościół rozbudowano dodając murowane prezbiterium.
Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVIII w. Ołtarz główny rokokowy. Dzwonnica drewniana typu krosnowego, kryta dachem dwuspadowym. Na wieży był kiedyś renesansowy dzwon brązowy z 1610 r. pęknięty podłużnie na płaszczu. Dzwon ten miał średnicę 66, 5 cm. Na nim znajdował się napis wypukły w majuskułach gotyckich z sentencją w narzeczu dolnosaskim. W tłumaczeniu wyrażał on: ” Pan mnie stworzył, wykonał mnie Joachim Karstedt w Imię Trójcy Wielkiej Przenajświętszej, która niech będzie pochwalona na wieki. Bóg jest z nami, któż może przeciw nam. 1610 „. Drugi dzwon znajdował się na wieży jeszcze podczas ostatniej wojny. Również brązowy, odlany przez znanego ludwisarza pochodzącego z Lotaryngii Franciszka Dubois’a, osiedlonego w Debrznie. Dzwon ten odlany w 1643 r. był ozdobiony plakietką Ukrzyżowanego po jednej stronie płaszcza, po drugiej stronie znajdował się medalion Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pod fryzem znajdował się napis: „Adam Wedelstede +Dom, Michael Becker+ as Andre Ventzke.” Prawdopodobnie dzwon ten został przywieziony z Zalesia, po spaleniu się tam kościoła w 1695 r. Parafia Rzymskokatolicka w Bińczu została utworzona 25 stycznia 1974 r.

3. Wiejskie Centrum Aktywności Społecznej – Świetlica Wiejska

Biernatka

1. Zabytkowe Dęby

2. Eko Barć – Pasieka Państwa Patalas

Raciniewo

1. Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Raciniewie

Wyczechy

1. Filia Biblioteki Publicznej

2. Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Wyczechach

Nadziejewo

1. Kościół pw. Świętgo Andrzeja Apostoła w Nadziejewie

2. Staw Wiejski

Sokole

1. Centrum Kultury Polsko – Ukraińskiej

2. Quest Kraina Dobrej Zabawy

3. Staw Wiejski

Kijno

1. Kamienny Ogród

2. Świetlica Wiejska

Sierpowo

1. Świetlica Wiejska

2. Kościół pw. Świętego Judy Tadeusza w Sierpowie

Krzemieniewo

1. Kościół Parafialny pw. Chrystusa Króla w Krzemieniewie

2. Świetlica Wiejska

3. Folwark w remoncie

Domisław

1. Pałac z 1910 r. w Domisławiu

2. Pałac z 2. poł. XIX w.

Udostępnij

Atrakcje turystyczne - Zabytki