Domisław - najstarsza osada w okolicach Czarnego, istniała już w XIII wieku. Około roku 1400 odnotowana została nazwa wsi Domeslaw, a w latach 1414-1438 jako Domislov – wywodzi się od nazwy osobowej Domasław. Po roku 1466 wieś w starostwie hamersztyńskim. Obok folwarku starościńskiego był folwark szlachecki. Duża wieś owalnica, licząca w 1565 roku 55 włók: sołtyskich 5, plebańskich 4, osiadłych 36, pustych 10, na których powstał folwark. W roku 1621 wieś Domisław wyłączona została ze starostwa hamersztyńskiego i dożywotnio przekazana była w posiadanie miecznikowi pruskiemu Andrzejowi Zalewskiemu i jego żonie Katarzynie z domu Konarskiej z Konarzyn. W roku 1653 Domisław znajdował się w rękach Andrzeja Galijskiego, po nim wieś otrzymał Henryk Wejher, który mieszkał w Domisławiu. W XVII wieku w Domisławiu był kościół drewniany pod wezwaniem św. Katarzyny z wielkim ołtarzem oraz obrazami Jezusa na krzyżu i Matki Bolesnej. Dla proboszcza przeznaczone były 4 włóki z budynkami, łąkami, ogrodami... W połowie XVIII wieku Domisław był w posiadaniu rodu Wejherów, co wiadomo z dokumentu wystawionego w Gdańsku w roku 1751 przez Mikołaja Wejhera, zwalniającego chłopską rodzinę Zalewskich z poddaństwa. Domisław w drugiej połowie XVIII wieku był w posiadaniu ostatniego starosty hamersztyńskiego hrabiego Aleksandra Unruha. W drugiej połowie XVIII wieku w Domisławiu był kościół, karczma, kuźnia, folwark, w którym pracowało 5 robotników. Żyło 18 rodzin chłopskich – 12 prowadzących gospodarstwa rolne, 1 owczarskie ze stadem 50 owiec, 5 rodzin bezrolnych. Szkołę prowadziła nauczycielka, która poza tym była krawcową. W roku 1868 według danych statystycznych Domisław, to wieś i majątek ziemski. Areał wsi 1148,10 mórg, majątek ziemski 3707,19 mórg. Budynków 37, liczba mieszkańców 250 – wszyscy wyznania ewangelickiego. Nowa szkoła pobudowana została w 1910 roku i odpowiadała warunkom ówczesnego szkolnictwa. W roku 1936 podwoiła się liczba mieszkańców w stosunku do roku 1868 – mieszkało tu 500 osób. Wieś podzielono na Domisław Górny i Dolny. W latach II wojny światowej Niemcy łamiąc Konwencję Genewską kierowali do pracy przymusowej jeńców wojennych w tzw. Komandach Pracy. W Domisławiu Dolnym już w październiku 1939 roku znalazła się 50-osobowa grupa polskich jeńców ze Stalagu II B Hammerstein, którzy pracowali do roku 1942 jako jeńcy, później robotnicy przymusowi. Od roku 1942 do 1944 zmuszona została do pracy 50-osobowa grupa jeńców francuskich, do których w roku 1943 dołączono 20-osobową grupę jeńców jugosłowiańskich. Jeńcy i robotnicy przymusowi odzyskali wolność w wyniku operacji pomorskiej Armii Czerwonej w lutym 1945 roku. Do roku 1945 nazwa wsi Domslaff; nie jest znana przejściowa, prawdopodobnie od 1945 roku Domisław – ona też wystepuje jako urzędowa w roku 1946. Przynależność administracyjna po roku 1945 gmina Cierznie, od roku 1954 w gromadzie Sierpowo, od roku 1972 w gminie Czarne. W roku 1970 wieś zamieszkiwały 472 osoby. W latach siedemdziesiątych była tu: Szkoła Podstawowa, sklep GS „Samopomoc Chłopska”, Międzykółkowa Baza Maszynowa, w której rolnicy mogli wypożyczyć sprzęt do upraw i transportu. Państwowe Gospodarstwo Rolne z gorzelnią. Areał gruntów 947 ha w posiadaniu PGR, 497 ha rolników indywidualnych. Źródło: T. Gasztold, W i M. Zybajło, Miasto I Gmina Czarne. Zarys Dziejów, Wyd. Zarząd Gminy Czarne, Towarzystwo Miłośników Ziemii Człuchowskiej, Czarne - Człuchów 2001
https://bip.czarne.pl/dokumenty/5631
https://www.facebook.com/profile.php?id=100075879859494
