Bińcze – malowniczo położona wieś w południowo-zachodniej części województwa pomorskiego , w powiecie człuchowskim, w gminie Czarne , wieś typowo rolnicza , ludność 538 (2008r) . We wsi znajduje się zabytkowy kościół z 1761 roku o konstrukcji szkieletowej ścian. Jest to kościół parafialny pod wezwaniem Świętej Rodziny. Bińcze - wieś powstała w wyniku karczunku puszczy, Krzyżacy w roku 1397 nadali prawa dokumentem lokacyjnym, w którym zasadźca, pochodzący prawdopodobnie z Niemiec Stefan z Götzendorfu, otrzymał 84 włóki, sięgające do jeziora Trzcinnego. Jest to pierwszy znany dokument dotyczący wsi Bińcze Po odzyskaniu Pomorza Gdańskiego przez Polskę w roku 1466 była to własność szlachecka. Z lustracji przeprowadzonej w drugiej połowie XVI wieku wiemy, że we wsi było:...8 włók sołtysich, kościelnych 4, osiadłych 60 na, których gburów 30...”. Były trzy karczmy, młyn: „... na rzeczce płynącej z błota, przed wsią...”. Przy młynie był staw, w którym prawo łowienia ryb posiadali niektórzy chłopi. Kościół jak piszą lustratorzy: „...podawania królewskiego, do którego gburzy plebanowi i sołtysami z osiadłych włók po ćwiertni zboża płacą, od sakramentu osoby każdej per. den 12, kolendy per. gr. 1. Dziesięcina ks. Arcybiskupowi do Kamienia per. gr 3 den. 12 przychodzi...”. W drugiej połowie XVI wieku w Bińczu swoje posiadłości miała szlachta pomorska, jak też przybysze z innych regionów Polski - F. Gockowski herbu Prawdzie 2 łany, trzech Winterów (herb nieznany) 20 łanów i 2 folwarki, Doręgowska herbu 2 Trąby 2 łany, M. Mrowski (herb nieznany) 7 łanów i folwark. Do czasów reformacji życie religijne mieszkańców związane było z kościołem katolickim. Pojawienie się protestantyzmu spowodowało, że szlachta i chłopi zostali wyznawcami nauki Marcina Lutra; pierwszym znanym pastorem był Joachim Pfefferkorn. W czasach panowania króla Zygmunta III Wazy w okolicach Bińcza doszło do starcia w czerwcu 1612 r. pomiędzy zaciężnymi pułkownika Denhoffa a chłopami z Bińcza, Barkowa, Chrząstkowa, Uniechowa, Biskupnicy, Strzeczony. Zaciężni żołnierze prawdopodobnie nie otrzymali żołdu i zaczęli grabić gospodarstwa chłopskie. W odwecie chłopi uzbrojeni w kosy i widły nad rzeką Kamionką w zaroślach koła młyna urządzili zasadzkę, w której zginęło 33 żołnierzy i 1 markietanka - nie są znane straty chłopów. Wydarzenie stało się głośne na Pomorzu. Sprawa trafiła na dwór królewski, gdzie miała się odbyć rozprawa sądowa, ale do niej nie doszło, bowiem niebawem pułkownik Denhoff wyruszył ze swym pułkiem pod Smoleńsk i wydarzenia znad rzeki poszły w zapomnienie. Wieś Bińcze w latach polskiego panowania wielokrotnie zmieniała właścicieli. Między innymi na początku XVIII wieku była własnością starosty hamersztyńskiego Franciszka Teodora Wejhera, który 31 maja 1735 roku pochowany został w kościele w Bińczu. W drugiej połowie XIX wieku Bińcze było majątkiem ziemskim liczącym 11541, 45 mórg magdeburskich. Pobudowano okazały pałac, przy którym założono park. W roku 1868 we wsi znajdowało się 35 budynków, mieszkało 169 osób, w tym 132 ewangelików i 22 katolików. na początku XX wieku we wsi założono wodociąg Uruchomiona została też gorzelnia. W roku 1929 od wsi Bińcze oddzielono Biernatkę. W roku 1930 rozparcelowano majątek, powstały gospodarstwa chłopskie. W styczniu 1938 roku powstał ośrodek zakonny Misjonarzy Św. Rodziny.Po II wojnie światowej było tu Niższe Seminarium Duchowne. W lutym 1945 roku w rejonie Bińcza toczyły się ciężkie boje podczas operacji pomorskiej. Nacierające pododdziały 28 p.p. gwardii 10 DP (19A) Armii Czerwonej zatrzymane zostały silnym ogniem broni ręcznej i moździerzy żołnierzy niemieckich. Próba zdobycia wsi, położonej na ważnej drodze prowadzącej do Szczecinka, nie powiodła się. Dowódca pułku, który atakował Bińcze, postanowił jednym batalionem kontynuować natarcie od czoła, a dwoma batalionami obejść wieś. Ruchy wojsk oskrzydlających skorelowane zostały z działającym na prawym skrzydle 35 pułkiem piechoty, który w tym czasie zbliżał się dotacji kolejowej Biskupnica. O godzinie dwunastej 26 lutego 1945 roku 2 i 3 batalion 28 p.p. wznowiły walkę o Bińcze. Wspierane były 2 batalionem 35 p.p. nacierającym od Biskupnicy. Zacięta walka trwała do wieczora. Niemcy pomimo dobrze zorganizowanej obrony zaczęli opuszczać zajmowane stanowiska, wycofując się w kierunku północno-zachodnim. W tym czasie pododdziały batalionu zajęły drogę prowadzącą do Czarnego – uniemożliwiając ucieczkę. Bitwa o szosę była ostatnim akordem walk o Bińcze, podczas których dochodziło do walki wręcz. Niemiecki pułk piechoty wzmocniony artylerią broniący wsi został rozbit. Większość sprzętu niemieckiego została na polu walki. Ponad 300 żołnierzy niemieckich dostało się do niewoli, część rozproszyła się po lasach, inni wycofali się w kierunku Czarnego. Po przejściu frontu w Bińczu pomiędzy stacją kolejową a wsią powstało polowe lotnisko, z którego startowały radzieckie samoloty wspierające oddziały Armii Czerwonej na Pomorzu. Do roku 1945 wieś nosiła nazwę Bärenwalde. Nazwa przejściowa Barwice, od roku 1946 Bińcze. Do roku 1954 w gminie Cierznie. Od roku 1954 była tu siedziba Gromadzkiej Rady narodowej, a w skład gromady wchodziły wsie: Bińcze, Biernatka, Olszynowo. Od roku 1972 w gminie Czarne.
https://bip.czarne.pl/dokumenty/5630
https://www.facebook.com/solectwobincze/about_details